जीवन
के भनुँ म आफ्नै फूल काँडा बनि फुलेपछि
दुखेको छ मुटु झनै तिमी एक्लै डुलेपछि
लामो इतिहास कोरिएको अतितले पनि केही गर्दो रहेनछ सबै कुरा भुलेपछि ।।
पवित्रता बचाउने अभियान थियो तर गाह्रै पर्दाे रैछ फुलमा भमरा डुलेपछि ।।
उस्तै लाग्छ हिजो जस्तै कहाँ बुझन सकिन्छ र ओठमा हाँसो देखाएर मनमा पीडा हुलेपछि ।।
जस्तो सुकै अध्यारो नि चिर्रिर जादो रै छ निमेष भरमै कालो आकाश निर्मल बनि खुलेपछि ।।
संगै जिवन बिताउन वाचा बाँध्ने तिमी नै हौ जिन्दगीको हिसाबमा आज शून्य हात लाग्यो ।।
सधै भरि सोझो हात लगाएर बस्ता पनि अनायसै कहाँबाट ठुलै विश्वासघात लाग्यो ।।
व्यथा दियौ मुटुभरि बिना सित्तै घाउ लाग्यो, दुनियाँलाई हाँस्न पुग्ने पीडाको बादल लाग्यो ।।
Related Posts : To Visit More Press Click Here!
Poem About What a Strange World 2019 ? Click Here.
Poem About Best are Always Besties 2019 Click Here.
4 Nepali Kavita 2019 Click Here.
Poem About My Dad 2019 Click Here.
Poem About Mercy 2019 Click Here.
Poem About Lovely Mother 2019 Click Here.
Poem About Now a Days Guys 2019 Click Here.
Poem About You/Your's 2019 Click Here.
Poem About Our Government 2019 Click Here.
Poem About Can't Forget 2019 Click Here.
Poem About Sometimes 2019 Click Here.
Poem About Drug 2019 Click Here.Poem About What a Strange World 2019 ? Click Here.
Poem About Best are Always Besties 2019 Click Here.
Post a Comment
Please do not enter any spam link in the comment box.